Ei gange langs den vakre elva i vårlys med grønne bladar. Vannet sildrar så flott og laust langs steinkanten som begrensar elva og førar den lett ut mot havet. Det store frie hav.

Eg gjeng vidare opp til folkelege gatar, fulle av menneskjar som nytar våren og dens glød.

Ein mann sjår på meg fra eit gatehjørnet med koselege vinduar og små potteplantar. Eg går målretta og lett hen til han og spør kva han prøvar på. Kvifor sjår du på meg. Kva prøvar du på. Mannen glisar eit vårglis etterfulgut av ein hand frå meg som skur han inni veggen mens eg seiar målretta og aggresivt. Kva er det du prøvar på. Kan du ikkje passa dine egne sakar din irriterande potetsekk. Mannen tiar. Eg går vidare.

Sola glinser mellom dei grønne løvtræra. Fuglane syngar. Arbeitarpartiet står på stand og snakkar lystig med folk. Eg kan spørre. Var ikkje detta vakre og gnistrande sammanstøtet grobunn for eit nydeleg blikk. Tenk deg til ettertanke i vårgløden. Kan du ikkje spørra deg sjølve. Kva prøvar du på i vårglansen som glinsar der du går i tankane og svømmar i vårens ljose musikk? Kva er det du prøvar på der i din vandring? La deg inspirera. Og tenk etter. Kva prøvar du på?